متاسفانه از دوران کودکی باید و نباید های تعریف شده توسط والدین و همچنین رونق داشتن طرح های تشویقی و تنبیهی موجب شده است که بیشتر انسان ها به کمالگرایی مبتلا شوند. کمالگرایی به معنای تمایل به بهترین بودن در هر کاری است. در واقع افراد کمالگرا هرگز از عملکرد خود راضی نیستند و با کوچکترین خطایی دچار خود سرزنشی و ناامیدی می شوند.
کمالگرایی چیست و چگونه می توان با آن مقابله کرد
هر فردی پتانسیل ها و توانمندی های محدودی دارد که می تواند بر اساس آنها مسائل زندگی خود را پیش ببرد. با توجه به اینکه هیچ خوب مطلقی وجود ندارد نباید در جستجوی کامل بودن بود زیرا این تفکر پیامدی جز کمالگرایی ندارد. فرد کمالگرا به واسطه ناراضی بودن از عملکرد خود به مرور زمان دچار خود سرزنشی می شود امری که به راحتی می تواند عزت نفس انسان ها را به قهقرا ببرد. لازم به ذکر است افراد کمالگرا تنها به خود آسیب نمی زنند بلکه به واسطه عادت های خود موجب فشار روانی به اطرافیان نیز می شوند. با توجه به اینکه افراد کمالگرا هرگز از زندگی احساس رضایت نمی کنند لازم است با این عادت فکری مبارزه کنند از این رو در ادامه چند راهکار ارائه می شود که بکارگیری آنها می تواند اثرگذار باشد:
- اولین قدم برای رهایی از کمالگرایی حذف بایدهای ذهنی است. ما نباید برای انجام هیچ کاری بایدی تعریف کنیم. هیچ بایدی وجود ندارد و هیچ چیز کامل نیست. پذیرفتن این اصل در کنار به چالش کشاندن افکار و عادات می تواند به رهایی از کمالگرایی کمک شایانی کند.
- بپذیرید ماهیت انسان ها با خطا شکل گرفته است و همه ی انسان ها حق اشتباه کردن دارند.بنابراین به جای خود سرزنشی بهتر است از اشتباهات درس گرفته شود.
- هر فردی پتانسیل ها و توانمندی های مشخصی دارد بنابراین نباید به دنبال کامل بودن در تمام عرصه ها بود. بهتر است به جای تمرکز بر هدف نهایی و بدون نقص، لذت از مسیر در اولویت قرار گیرد.
- برخی از افراد کمالگرا از قانون صد یا هیچ تبعیت می کنند یعنی برای آنها حد وسطی وجود ندارد. به همین دلیل هیچ وقت هیچ کاری برای آنها تمام نمی شود زیرا هیچ کاری از نظر آنها کامل نیست. بنابراین آنها همیشه در صفر باقی می مانند.
- بهتر است برای مبارزه با کمالگرایی واقع گرایی جایگزین مقایسه کردن شود. هیچ دو نفری نمی توانند عملکرد یکسان داشته باشند بنابراین مقایسه کردن از پایه کار اشتباهی است.
